Þiir iþe yarayan bir þeydir!... Bir çok insanýn (aklýn, fikrin, görgünün, kültürün...) ifade edemediði ama ifade edildikten sonra (yazýlan þiir olduktan sonra) " Ýþte bu ! " dediðimiz ve aklýmýza, fikrimize, görgümüze, kültürümüze yazdýmýz, sonra da oralardan nesnemize yansýtýp ( yazdýðýmýz, okuduðumuz ) onu insani olana tekamül ettirme imkaný olarak "kullandýðýmýz" þeydir þiir... Bu kadar iddialý olmaya mecbur olduðumuz þeydir þiir... Bu kadar iddialý olmanýn bir sonucu olarak dünyanýn gözü önünde bile seve seve pes ettiðmiz, yetemeyeceðimizi ilan ettiðimiz þeydir þiir... Ben bu sonuca vardým... Þimdi (ta baþýndan beri olduðu gibi) ben yazmamýþ da olsam, yazýlmýþ "þiirleri" aramaya, yakalamaya ve önce kendi bilincimde derinliklerden, bilinmezliklerden "su yüzüne" çýkarmaya çalýþýyor, nesneme yansýtýp, onu insani olana tekamül ettirmekte buluyorum þiirin yolunda tutarlý olmayý... Bunlarý okuyup da hak verenlere de, vermeyenlere de selam, saygý... Not: Buradaki son þiirim(10 Aralýk 2011) silinerek, onun yerine yazýldý. 11 Þubat 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yekta Attila Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.