Öğrettin Bana

Öðrettin bana
Aðlerken gülmeyi
Gülerken aðlamayý
Öðrettin bana
Yokluðunun cehennem sancýlarý
Öldürüyordu beni her gün
Her gecenin sabahýnda
Yüreðim yanýyordu yangýnlar içinde
Güneþin bulutlar arasýnda
Kaybolmasý gibiydin hayatýmda
Bir görünüp bir kayboluyordun
Saçma sapan þeyler yüzünden.

Sigaramýn dumaný gibiydin
Ýçime çektikçe kayboluyordun
Zehirliyordun her gün bedenimi
Aþkýn zehrini içiriyordun bana
Ýçin yanarken üþümeyi bilirmisin sen
Ateþin suya deyiþi gibi
Yüregim aðlarken yüzümün gülüþü gibi
Hayata gülümseye bilirmisin
Hayatta ki herþeye inat
Acýlarýda sevmeyi
Öðrenebilirmisin týpký benim gibi.

Zamanýn girdabýnda
Pusu kurmuþ sahte aþklar benliðime
Ne diye bilirim ki dilim susmuþ artýk
Sahte sevgililere sahte hayatlara
Yalanlar içinde kaybolurken sevdalar
Ben aþký dize getiriyordum oysa ki
Zamanýn tah ötesinde bir yerlerde
Aþkýn zehrini kana kana içiyordum.

Kör kurþunlarýn içinde sevmeyi ögreniyordum
Aþkýn en duru en saf haliyle
Köleleþtirilmiþ aþklarý hakettiði yere taþýyordum
Zamana ve sana inadýna meydan okuyordum
Yasaklanmýþ sözzlerimde saklýydýn
Ve her defasýnda inadýna tüm yasaklarý delip geçiyordum
Seninleyken bile sensiz yaþamayý öðreniyordum.

Yataðým kan aðlýyor
Güller küskün papatyalarýn boynu bükük
Çaresizliðin en acý gerçeðini yaþýyorum
Tüm çiçekler aþkýmýza aðlarken
Sen yoksun adý bende saklý
Kanamalý ihanet sancýsý yarim
Sana çýðlýklarýn bile nefessiz kaldýðý
Yerden sesleniyorum kalbimden
Seni seviyorum seni seviyorum

Bir boþluða düþerken düþlerim
Sýðýndýðým tek limaným sendin
Senin için atarken kalbim
Sensiz koyma beni göz bebeðim
Gözlerin büyülü bir pencere
Gözlerin sonsuz bir deniz
Her yeni günde gözlerinde doðup
Gözlerinde ölmeye yeminliyim
Dokunmaya bile sakýndýðým
Adýný anýnca nefessiz kaldýðým sevdiðim
Seni seviyorum seni seviyorum...

Ufuk Güney
Sosyal Medyada Paylaşın: