Seni Kalbimden Vuruyorum

Zaman sensizliðin ertesi
Uyku kaçmýþ gözlerime söz geçiremiyorum
Uzaklarda bir þehirde bir çocuk aðlýyor
Hüküm giymiþ gözyaþlarý çaresizce
Özgürlüðün yolunu gözlüyor aþk bahçesinde

Beyazlar karaya bulanmýþ artýk
Çaresizlik hat safada aþk kendi haline aðlýyor
Dýþarýda mevsim son bahar
Yapraklar dökülürken kendi aralarýnda ki
Aþký anlatan danslarýný izliyorum

Bir aþýk aðlýyor çok uzakta bir ülkede
Kendi içinde kendini kaybetmiþ vaziyette
Hangi dala el uzatsa o dal kýrýlýyor
Aþk kendi içinde kendine aðlýyor
Kalýn kelepçeler vurulmuþ aþkýn kollarýna

Dört duvar arasýnda çaresizce bekliyor
Bir tarafta sensizliðin acýsýný yaþýyor
Bir tarafta acýlar içten içe yakýyor
Saðým sen solum sen her yanýmda sen kokuyor
Küreksiz kalmýþ bir sandal gibi seni bekliyorum

Korkunun ýzdýrap veren acýsýný yeniyorum
Adeta zaman aðlýyor ve ben sensizliðin gecesinde
Düþünüyorum sevda denilen bu duygu nedir diye
Sanýrým ben aþka sevdalý bir yürek aþka yanýyorum
Karayý beyazlara boyayarak susuyorum öylece

Parklarda koþan çocuklarýn özgürlüðü kadar
Özgür olsamda sol yaným yinede herþeye raðmen
Yasaklar içinde yaþýyorum dört duvar arasýnda
Kuþlarýn özgürlük þarkýsýný dinliyorum
Her sabah aþka kanat çýrpan

Gözlerim küçük bir pencereden bakýyor
Öylece bulutlarýn dansýný izliyorum
Özlemlerin bile özlediði aþka yanýyorum
Dört bir tarafým sesinsizliðe aðlarken
Seni tah içimden kalbimden vuruyorum...







Sosyal Medyada Paylaşın: