Saate baktýðýmda, ayrýlýða daha yarýn vardý. bugün gitmeyeceðini bildiðim için sevindim. ama zaman geçtikçe saatin akrebi dudaðýmý sokuyor, zaman gülüþlerimi yavaþ yavaþ tersine çeviriyordu. ve ardýndan hayatýmý.. hayatýmla beraber nice yýldýzlar kaydý, ilk baþta da gözlerin vardý.. hani o gökkuþaðý gözlerin, yaðmur sonrasý gülüyor ya güneþin yanýnda. ayrýlýnca da gülüyor mu acaba, bilmiyorum ama, gülüþünü yüzüme ört çok mutsuzum..
Saate bakmasamda gidecektin. akrep yelkovaný kovalamaya devam edecekti. zaman kaybým oldu sadece, 2 dakika saat yerine yüzüne baksaydým, ömrüme 2 dakika daha katardým. gözlerine vasiyetimi yazardým en azýndan. vasiyetimi geciktirdim biliyorum ama, gülüþünü yüzüme ört çok mutsuzum..
Ahmet Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.