Kim bilir? Belki beklemezsin benden, Böyle bir þey… Böylesine âþýkken, Deliler gibi seviyorken seni, Ýnanmayacaksýn, Bu sözlerime. Biliyorum dayanamayacaksýn, Acýdýr sözlerim. Görmeni istemem o an beni, Suludur gözlerim. Olduðun yerde öylece dur, Ve sus n’olur… Teselli etmek için, Gelme yanýma, Caným acýr... Suçlama kendini, Ve sakýn aðlama, Kara haberi duyduðunda… Belki analarýn feryadý, Delip geçer gökyüzünü; Ýsmim, cismim durmaz, Gelir geçer yeryüzünden. Yumruklarýný ve diþlerini sýk, Sakýn aðlama! Kabullen artýk, Acý verme kendine. Ellerini tutuðumu, Sýmsýký sarýlýþýmý, Öptüðümü unut. Hatýrlama bile beni, Baþkasýnýn ellerini tut. Hiçbir þey yaþamadýk, Ben yoktum farz et. Kapat kulaklarýný, Duyma kara haberi. Sil gözyaþlarýný, Sakýn aðlama. Ben, Olmak istemem, Gözyaþýnýn sebebi… Seninle bir aþk yaþamadýk, Gülmedik say. Semada, En sönük yýldýza, Adýmý ver. Lanet et, hep bana, Beddualar et. Benim için sakýn aðlama! Toprakta olsam bile dayanamam; Caným acýr bilirsin, Benim için sakýn aðlama, Aðlama!
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.