BEYAZDA KALDIM

Güneþin renklerine inat,
Ben, nicedir beyazda kaldým.
Her gidenle yolcu ettiðim
Sýcacýk renklere acýktým.

Alacalý siyah uykumdan,
Uyandýðýmda bir gün..
Sadece, rüyalarýmda gördüðüm,
O güzelim ebruyu,
Bir yerlerde,bulurum sandým.

Kimbilir..?
Belki de odamýn baþ köþesinde,
Uzun zamandýr, ellenmemiþ,
Unutulmuþ, kadim ceviz sandýðýmda..
Hani o tanýdýk, bildik,
Eski zaman yadigarlarýnýn arasýnda.

Bir sabah, umutla gittim yanýna.
Alýþkýn ellerimle açtým,
Sandýðýmýn kapaðýný.
Parmaklarýma ilk dokunan,
Eski aynam oldu.

Aldým, çevirdim kendime,
Yüzümün aksine baktým..
Gözlerim, sudaki yansýmalar gibiydi,
Gözlerim, dalga dalga haleli.

Siyah beyaz filmlerdeki kadardý,
Yüzümün ýþýltýsý .
Anladým ki, aynada neþeli renkleri de
Boþuna aramýþým.
Son bir umutla,
Topuzumdaki, firketeyi tutup
Saçlarýmý açtým.

Ama ne fayda..
Aynam gibi ,onlar da,
Gümüþ varaklý..
Ben, yine..
Beyazda kaldým.

Sosyal Medyada Paylaşın: