Hiç gelmeyecekmiþ gibi hissettiðimden beri,
O ölmüþ gibi düþünüyorum.
O halde DNA’ma kadar yetim kaldým.
Bunu kabullenmek daha acýlý olsa da,
Daha kýsa sürüyor.
Geceyarýsý uykumu bölen kabuslar,
Aðlamama neden olan bu yalnýzlýk duygusu
Bana her dakika iþkence etse de,
Zamanla alýþýyorum zamanýn acýsýna.
Ýçime hapsettiðim her duygu için
D tipi bir cezaevi açýyorum.
Ve içimde ne varsa idam etmek istiyorum.
Hayat yeni yýlda bir sürpriz daha yapar belki,
Belki o zaman bir þeylerin düzeleceðine inanýrým.
Benden her þeyimi alan da bir yýlbaþý gecesiydi.
Ýþte o gün her þeye baðlanmamak gerektiðini anladým.
Bir gün mutlaka biteceðini,
Fazla hayal kurmamak gerektiðini öðrendim, umutlanmamak.
Artýk hayaller de seçici geçirgen o yüzden, umutlar da...
Çünkü artýk hayat; yokluðunun ’artýk’larý.
Bir þeyler daima eksik ve bunu her zaman içimde hissedebiliyorum.
Boþver. Alýþtým artýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.