Bildiðim tüm kelimeler sarhoþ olmuþ Çarpýþýyorlar beynimin içinde Hiçbir þeyin anlamýný hatýrlamýyorum Ben’im anlamýmý ... Sen’in anlamýný .. Neyi anlatýyorduk? ’Biz’i mi?
Sendeleyerek yürüyorum Karanlýk, yaðmurlu bir yol Ayaðým takýlýyor Kaç kere.... Düþüyorum Ve tekrar düþüyorum.. Kalkmak, dimdik durabilmek öylesine zor ki Titriyorum,, yapayalnýz.. Kendimi kaybettim, sonsuz bir karanlýkta Bütünleþiyorum siyahlýkla Duygularým kayboluyor önce Sonra hatýralarým siliniyor Her þey anlamýný yitiyor, yeniden... Karanlýkla "ayný" oluyoruz Ona katýyorum kendimi Durumumuz da ayný ’Yaðmurlu’
~~Seni hissedebilmek isterdim yine de, Ve gülümsemeni isterdim, "parçalý bulutlu" da olsa~~
[[M.ALTIN]]
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşayan Ölü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.