MAZOŞİST DUYGULARIMIN SADİST KAHRAMANI Yaşayan Ölü
MAZOŞİST DUYGULARIMIN SADİST KAHRAMANI
Gökyüzünün kýzýllýðý gibiydi gidiþin... Güneþin batmasý gibi ... Terkediliþlerim, yalnýzlýðýn kollarýnda Ve gözyaþlarým yaðmur misali...
Öyle büyük bir umutla beklersin de, Hayal kýrýklýðý yaþarsýn hani ... Bana hep yaþattýðýn acýnasý ruh hali Parçalarý birleþtirip bekleyiþlerimi sürdürmek Umutsuzca beklemek... Ve bir o kadar da tutsak aslýnda Seni sevmek ...
Her gidiþinde bir düðüm oluþuyor Hayatýmda ... Kördüðüme döndü bu aþk, Çýkamýyorum içinden... Ben yine kaybeden Platonik bir aþkýn depresif kurbaný... Sen asla ulaþýlamayan, Mazoþist duygularýmýn sadist kahramaný...
Bir sonraki terk ediþinde, Beni yalnýzlýðýmýn kollarýna deðil, Ölümün kollarýna býrak... Yoksa senin hayalinde intihar edeceðim, Ruhun bile duymayacak!
[[M.ALTIN]]
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşayan Ölü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.