Böyle büyük bir aþka, Ne inanmak istiyorsun, Ne de bu aþktan kaçabiliyorsun. Sen, Kendi kendini kandýrýyorsun. Benim neler düþündüðümü, Seni nasýl düþlediðimi, Bilemezsin ki… Seni, Bunca zamandýr sevdiðimi, Uzaktan bile olsa, Seni görmenin, Ne kadar mutluluk verici olduðunu Bilemezsin ki… Resmini her elime alýþýmda, Gözlerimin nasýl dolduðunu; Ýsmini andýðýmda, Dudaklarýma, Nasýl tebessümün dolduðunu, Bilemezsin ki… Herkesi sen sandýðým için, Neler geldi baþýma… Seni düþüne düþüne, Aklar düþtü saçýma; Baktýðým her yerde, Hayalin gelir karþýma; Bunun ne demek olduðunu, Bilemezsin ki… Sesini duymak için, Can attýðýmý, Yüzünü görmek için, Yolunu gözlediðimi, Seni düþüne düþüne, Uykularý terk ettiðimi, Sen nereden bileceksin ki… Özlemim, sevdam, hasretimsin; Sana aþkýmý anlatmak için, Nasýl yandýðýmý, Seni görmek için, Yaðmurlarda, Nasýl ýslandýðýmý, Her gece, “Sen” diye, Kefenlere nasýl sarýldýðýmý, Sen nereden bileceksin ki…
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.