Bizim Kasabamız

Ortasýndayýz memleketin,
Uzak deðiliz Ankara’dan
Yakýnýz yakýn olmasýna;
Gelen olmaz,
Halimizi gören olmaz.
Asfaltmýþ yollarý boydan boya,
Lambalar yanarmýþ dizi dizi.
Büyük laflar eden
Büyük adamlarý varmýþ.
Dayalý döþeli apartmanlarýnda
Seçme insanlar yaþarmýþ,
Yaþarmýþ yaþamasýna.
Ama sokaklarýnda bizim kasabanýn
Ýdare lambasý yanmaz,
Göz gözü görmez, tozdan dumandan
Oysa ki belediyemiz vardýr
Kavga dövüþ seçtiðimiz
Belediyesinde meclisimiz vardýr,
Vardýr var olmasýna.
Kerpiçtir evlerimiz,
Yatarýz ahýr sekisinde
Bir yanýmýzda karýmýz, çocuðumuz
Bir yanýmýzda çiftimiz, çubuðumuz
Tezek yakarýz odun yerine;
Saç üstüne saman yakarýz,
Gaz yerine.
Düðün olur, dernek olur,
Kazým’ýn gýrnatasýnda ayný hava:
"Ankara’nýn taþýna bak" ...
Bir topraðýmýz vardýr bize dost
Ýki aðýz buðday verir,
Ama ne buðday
Ambarlar almaz, gömeriz.
Yýl olur tohumluk kalmaz elimizde,
Tarla gider tapu gider.
Ugraþ didin altýmýzda hasýr yok,
Sen gelde iþin çýk içinden:
"Tarla mý kesekli, biz mi kaçamýyok?"
Fakýlý’ya tren gelir Kayseri’den,
Biner gider iþsiz kalan köylümüz.
Bulgur gider, pekmez gider elimizden,
Ankara’dan emir gelir,
Nutuk gelir.
"Nevürek, hemþerim, nevürek.
Aðlayak da gözden mi olak,
Dövünek de dizden mi olak."
Sosyal Medyada Paylaşın: