unuttuk komþumuz Nezihe ablayý en son hangi þehirde merhaba dedi bir çocuk Nezihe ablanýn kucaðýnda unuttuk… þimdilerde hýzlý tüketilen erken seviler yaþýyoruz anlamý yok fotoðraflarýn, misafir terlikleri ayýp kaç zaman olmuþ konmuyor bir posta güvercini kapýmýza baþkalaþtýk... çalan gramofondan yayýlan müzik, sarkaçlý bir saatte sallanýp duruyor aldýrmýyoruz… aþk nameleri sayýyoruz yayýk sesimizden çýkan makamsýzlýðý hep bir aðýzda gevelenen sözlere susuyorsam, bildiklerime sayýn global bir saksýda çürüyoruz, güneþsiz ucube bir yaratýk gibi düþlerimiz ama ne güzeldir bir bilseler ney nefesi hala hasretseniz sizde nazenin gülüþlere bakýþalým… son demleridir aþkýn hýrkasýný giyelim usul derviþin gözlerinde arýnmýþlýðýn kaldýralým dikenli tekerki, kuþlar konacak yer bulur nasýlsa direnelim… sýrça köksünde aþkýn pazen bir sýcaklýkla yaþayalým… bir dost selamýnda.
Kubilay Yýldýz Sosyal Medyada Paylaşın:
pastav Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.