Daraðacý
Çok düþündüm, reva mý bu hasmane davranýþ!
Yurdu savunanlar mý, saldýranlar mý suçlu?
Adýný doðru koyun, kolay olsun kavrayýþ...
Yoksa devletine baþ kaldýranlar mý suçlu?
Ýnsan dedik, ýrk dedik, o da yaratýk dedik...
Bir ucubeye çattýk, anlamaz hâlden, dilden!
Yaratandan ötürü yaratýlaný sevdik...
Kucak açtýk dostane, ateþ açtý Kandilden!
Biz kardeþiz dedikçe o, ayrý çekti baþý...
Geçinmede gözü yok, sanki ezeli düþman!
Doðruyu göremedi bakýp durunca þaþý...
Bu kadar çok yanlýþtan olunmaz mý hiç piþman?
Üste çýktý mý “Nemrut”, altta hiç sesi çýkmaz!
Birazcýk sýký versen benzer mart kedisine...
Din, iman denilince baþtan takkesi çýkmaz!
Haktan bahsedilince çatar efendisine...
Bilmem dünyada var mý böyle ekmeksiz millet?
Ýnsan hiç tükürür mü yemek yediði tasa?
Bunlarýn hakký her dem zillet, vallahi zillet!
O kadar çok söyledik üstüne basa, basa...
Yazýk, hem de çok yazýk bu vatana nankörlük!
Paklamaz sizi her gün zemzemle kýrklansanýz
“Mehmet” sizi de bekler bu ne aymazlýk, körlük?
Asla gözünüz doymaz devleti zýklansanýz!
Baðdakilere deðil, sözüm daðdakilere...
Vataný vatan bilen cananým, iki gözüm!
Bir eli keleþkovda biri yaðdakilere;
Revadýr "daraðacý," iþte nihai çözüm!
Antalya–2011/11
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.