BAHARDAN KIŞA

Kar eridi bulandý, ýrmaklar coþkun akar,
Bahar yeþil boyayý döktü devaya açtý;
Arý yükünü taþýr, gelir kovana yýkar,
Koyun, kuzu aðýldan çýktý, meraya kaçtý.

Kimisi yaylalarda, kimi de sahillerde,
Bað bahçe doldu, taþtý, köyde, kentte, illerde,
Düðün, dernek, panayýr güzelliði dillerde,
Gurbetçiler özlemle kalktý, sýlaya kaçtý.

Aðaçlar yapraðýný gazel döktü ormanda,
Mahsuller stoklandý, hiçbir þey yok harmanda,
Yaðmur bazen rüzgârla gelir ayný dermanda,
Daðlardan göçlerimiz aktý, ovaya kaçtý.

Hava artýk üþüdü, sert soðuklar baþladý,
Güneþ görünse bile sýcaðýný dýþladý,
Yaz, bahar ayý bitti, mevsim döndü kýþladý,
Bütün canlý mahlûkat býktý, yuvaya kaçtý.

Dört mevsimi yaþarýz bu güzel ülkemizde,
Karadeniz, Marmara, Ege’de, Akdeniz’de,
Ýç Anadolu, Doðu, her ayrý bölgemizde,
Ýklimler renklerini ekti nevaya kaçtý.

Yazýn sýcak günlerde tenler dökerken teri,
Kýþýn hayali ile özlem olur zemheri,
Ýrem bahçesi gibi ülkemizin her yeri,
Cennet güzelliðiyle çöktü doðaya kaçtý.






Sosyal Medyada Paylaşın: