İNSAN OLMAK
ÝNSAN OLMAK
Sözde biz dünyaya insan olmaya geldik
Ne insanca yaþadýk ne insanca öldük
Mal mülk, para, pul, makam, izzet-ü ikbal
Yarattýðýmýz putlarýn kölesi olduk
Aðlanacak halimize bir ömür güldük
Hep Kürke itibar ettik özü unuttuk
Aldanýp fani dünyanýn ziynetlerine
Ýkbal þirkini irfanýn önünde tuttuk
Ne ektiysek oydu biten can tarlamýzda
Pay edemedik dünyayý biz aramýzda
Yoksula Muhtaca kaþýk yok soframýzda
Zalim mazluma zulmetti, susup seyrettik
Dünyada kendimize cehennem yarattýk
Elimizle cehenneme yakýt ürettik
Ne yoka sabrettik, ne varlýða þükrettik
Andolsun ki çok sabýrsýz çok nankör olduk
Hakiki insanlýk, özü insan olmakmýþ
Ýnsanlýðýn özündeki Hak’ký bulmakmýþ
Türker Ýnsanla hayvanýn en büyük farký
Nebi Adem’ e üflenen Nur’u Hak’tanmýþ
HU
23:32
29.11.2011
Türker BERKER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.