Yeterince Üşüdüm!

Yine gece
ve yine soðuk
bir yerlerde üþüyen biri var sevgilim
ben gibi...

Saçlarým karanlýklara bürünüyor...
gecenin siyahýna özgü þarkýlarla boyanýyor sesim
gözlerim yýldýzlara bakarken seni diliyor...
adýný unuttuðum filmleri hatýrlatýyor bana gece...
aðlatan sahneleri geliyor aklýma
gözlerim doluyor kuyu gibi...
derinlerden aðladýðým için
gözyaþlarým gözlerime geç geliyor
yalnýzlýðým bilmediðim sokaklardaki tabelalarda yazýyor...
gördükçe üþüyorum
yeterince üþüdüm! diye haykýrýyor bedenim
ben susuyorum...

Gözlerim su sýzdýrýyor
mendillerimi basýyorum anýlarýma
akan yaþlarý sayamadýðým için
sonsuzluða aðlýyorum...
gözlerim soðuk yaþlarýn içinden
yeterince üþüdüm! diye haykýrýyor
ben susuyorum...

Ellerimi kusuyorum ceplerime
yýrtýk ceplerime yalnýzlýðý örüyorum...
hohlamakla da ýsýnmayan ellerim
teninin sýcaklýðýný arýyor...
elimi cebimde susturuyorum...
çünkü çýkardýðýmda yeterince üþüdüm ! diye haykýrýyor
ben susuyorum...

susarak haykýrýyorum...

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: