DİLİN AYARI

Kimileri konuþur, ihya eder nefesi,
Mütebessim yüzünde, sesinde olmaz havar,
Gönül baðýna düþer sanki bülbül kafesi,
Ruhuna merhem olur, yaralarýn da savar.

Kiminin zembereði, yelkovaný ayarsýz,
Dinine saldýrýrken bir günde döner vecde,
Yel vurdukça döndürür, öylesine kararsýz,
Menfaati uðruna düþmana eder secde.

Bir yandan kamçý vurur, binmeye de çul döþer,
Ülkenin huzurunu, istikrarýný kazýr,
Binemez alevlenir, her sýçramada düþer,
Piþtovuna göz kýrpar, sýrtýna semer hazýr.

Hilebazlýkta arar yücelmenin fendini,
Hiç durmadan eþeler suyu bulandýrmaya,
Avýna düþen olmaz, yolar kendi kendini,
Karavanadan sallar, baþlar karalamaya.

Ýnsanlýða, huzura sadece mezar kazar,
Ýdarenin þeklini zorbalýða döndürür,
Halkýn iradesine idam fermaný yazar,
Hasetle, iftirayla masumlarý öldürür.

Yaktýðýn insan caný deðil tütün yapraðý,
Ýçindeki zifirler mizana konulacak,
Yarýn örtündüðünde çiðnediðin topraðý,
O beyaz kefen bile sanma sana kalacak.
Haziran 2007







Sosyal Medyada Paylaşın: