Açsana Gözlerini
Büyüyecektik.
Büyüyüp , büyük adam olmaktan ziyade büyük sevdalarýn peþinde koþacaktýk.
Yorulmadan , yok olmadan...
Kal/k gidelim hadi.
Kaçalým,
uzaklaþalým bu virane þehirden.
Ardýmýz sýra þarkýlar bestelesinler
Kalemler aðlasýn halimize,
içten içe yiyip bitirsinler kendilerini.
Bir kaç dize yazdýk diye , anlýk mutluluklarýna sevinsin ayrýlýk þairleri.
Bu sefer yalnýzlýktan þikayet etmeyip , bizden bahsetsinler...
Bizse duymayalým arkamýzdan konuþtuklarýný.
Býrak geçmiþini iþimize yaramaz bu saatten sonra
Tanrýdan ödünç çaldýðýmýz mutluluðun tadýný çýkaralým...
Sessiz ol ,
eðer aðlatýrsak susturamayýz.
Parmak uçlarýnda yürümeye devam etmeliyiz.
Köþeyi dönünce yakarýz ilk sigaramýzý.
Görmesinler , delil býrakmamalýyýz.
Ýzmaritleri sakla ceplerinde.
Akrebi uyuttum , yelkovanýn kulaklarý duymaz
Bu gece terketmeliyiz bu þehri,
Sýký tut ellerimden býrakma sakýn ,
kaybolursak bulamayýz bir daha birbirimizi
Az kaldý...
Sýnýrýndan çýkar çýkmaz yedi tepesinden küller savurur , sevinç çýðlýklarý atarýz
Aldýrýþ etmeyiz , kýz kulesinden yükselen haykýrýþlara
Kazýya dursun isimlerinin baþ harflerini
Karþýsýnda seviþen aþýklar banklara,
Eminönü’nden Üsküdar’a gelen vapur
kiminin sevdasýna tanýk olsun kiminin yalnýzlýðýna ilk adým...
Kýz kulesine kürek çeken sandallarda ,
Kaptanlarýn kýydýðý nikahlara þahitlik ediyor bak gökyüzü.
Gelinlerin duvaklarý desen eþsiz mavilikte boy gösteriyor
Martýlarýn ýslýklarý yalnýzlarýn kulaklarýna küfür gibi düþerken
Duymazlýktan geliyor ümitsizler
þaraplarýndan bir yudum çekerken...
Kiminin kaný donmuþ ,
kimi içli bir türkünün esirinde kalmýþ ,
sönen sigarasýnýn farkýnda bile deðil.
Üþüdün galiba ,
ellerin hissizleþti hareket etmiyor parmaklarýn , dur ceketimi vereyim.
Kapatalým fermuarýda rüzgar dokunmasýn tenine, kýskanýrým...
Gözlerini gözbebeklerimden ayýramýyorsun
oysa sen bakamazdin bu denli gözlerime, utanýyorum derdin.
Bir gariplik var sende susma !
Hadi Allah aþkýna bir þeyler söyle ,
yoksa senide etkisi altýna mi aldý bu þehir ?
Dalgalara mi özendin ,
onlar gibi sitemkar olup karaya mi vuracaksýn özlemini...
...
Tanrý canýmý yanýnda alsýn demiþtim cansiz bedenini mi layýk gördü varlýðýma ,
hadi aç gözlerini yalvarýrim.
Bitmemeli bu rüya , daha silmedinki dudaklarýndaki ojeyi,
silmeden de gidemezsin lütfen býrakma beni.
Uyan sevgilim uyansana hadi söz veriyorum üzmeyeceðim bi daha seni .
Ey Þehr-i Ýstanbul sen söyle.
Anlat ona olan sevgimi...
Ölmedi ölmeyecek deðil mi.
Hem kim isterki uðruna öleceði insanýn yanýnda soðuk bedenini...
Doðan Yücetaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.