1.1. Yaşayan Destan

Zaman öyle bir hâl aldý ki bugün;
Yýldýzlarý seyret ne çok bilgi var!
Yine de buhranýn yaptýðý düðün,
Sanma hiç, Ýslam’a büyük ilgi var!

Ýslam bülbülleri susup dururken,
Þu ahir zamaný biz mi sevelim!
Sekçuk’un Osman’ýn gözü kururken,
Aðýt mý yakalým, diz mi dövelim!

Aðla bize, kalmadý hiç aðlayan…
Aðla ki; yýkýlsýn kibrin putlarý.
Öyle temiz ve samimi çaðlayan,
Elbet aþýp gider tüm hudutlarý.

Gurbetin ufkunda yürüyen insan,
Sen olacaksýn bu derdin dermaný.
Fikir atlasýnda bir yudum lisân
Yazmadýn mý derdimize fermaný?

Küçük dünyamýzda mülkün, makamýn,
Þehvetin, nefretin kör tohumlarý…
Öðrendik sularý bizde ahkâmýn,
Ancak, derya paklar pis laðýmlarý!

Köklerine usul-usul baðlanan,
Yeþerir mi düþüncemiz yeniden?
Fasýldan fasýla gönlü daðlanan,
Arifte aþk tutuþur mu aniden?

Atýlýr mý temelleri ihsânýn?
Örtülür mü çatýsý hiç benlikle?
Dikilir mi tereddüdü bu asrýn,
Yýrtýlmýþ basiret çürük iplikle?

Tespihatý gönlü ile sayanlar
Bekler, sonsuz nurun kapýlarýnda!
Ciðerinde büyük sýzý duyanlar
Gezsin, kalbin zümrüt tepelerinde!

Geliyorken cisil-cisil rüzgârla,
Bir ikindi yaðmurunun kokusu,
Sulanýrken sulanmamýþ bir tarla,
Kýpýrdanýr bir tarihin dokusu.

Prizmadan yansýyanlar þafakta,
Titretir kirpiðin her mevsimini.
Iþýklarýn göründüðü ufukta,
Kendi iklimimiz versin ismini.

Yitirilmiþ Cennetlerin iksiri,
Çekirdekler çýnarýný görecek.
Sükûtta çýðlýðý duymazsa diri;
Kimler vuslat muþtusunu verecek?

Hep baharý soluklayan yürekler,
Bir-bir cemre olup düþtü nihâyet!
Ýnancýnýn gölgesinde duraklar,
Sabret biraz daha, yiðidim, sabret!

Ruhumuzun heykelini dikerken,
Kaybettin mi arkadaþýný, dostunu?
Cennetlerde yaþar seni bekleyen.
Söyle, hangi toprak örtsün üstünü?

Dünyevî’yim baþladý bak sohbetin,
Canana hasrettin, gel, hasret gider!
Seni çok özledi bu memleketin,
Ey Nur’un ustasý gül, hasret gider !
Sosyal Medyada Paylaşın: