Unutmayacağım…

Gönül bahçeme düþtüðü an izlerin,
Bir fýrtýna kopmuþtu, titremiþti bedenim.
Bu can sana kurban, dilimde ismin,
Bir tek senin aþkýný söyler, var oldukça yüreðim.
Yandýkça aþkýnla, sýzlar içimde kalan gönül yarasý.
Seni,
Unutmayacaðým.

Kalbim, içine düþtüðü aþk prangasýna, ebediyen mahkum.
Gönül bir aþka, gözler bir resme mahkum.
Alemin tüm güzellikleri bana haram,
Bil ki, Gök kubbenin altýnda bir ben, birde sen varsýn.
Nefes aldýkça bu can,
Sen’i,
Unutmayacaðým.

Tüm güzellikleri bulduðum Sen, isteme beni,
Hiç fark etmez.
Ben yokluðunda, ölümsüz aþký yaþarým.
Uzun yýllarýn çileli yolculuðunda, San’a olan aþkýmý,
Katmer, katmer yüreðime dizerim.
Öylesine bir aþk var ki içimde,
Ölüm anýnda bile,
Sen’i,
Unutmayacaðým.

Nice baharlar geçecek, sensiz ve sessiz.
Bir kumsal ve birkaç martý kalýr buralarda.
Emsalsiz güzellik doðar, günbatýmýnda ufukta.
Bin bir renge dönüþen bulutlar arasýnda,
Hep seni hayal eder ve beklerim.
Gelmesen de bil ki,
Sen’i,
Unutmayacaðým.

Ýsmini kazýdýðým yürekte, dinmeyen sýzýlar var.
Denizin bütün sularý kabarýp üzerime gelse,
Kumsalýn koynunda bir mezar kazýlsa kimsesiz,
Yok olsa bedenim, ruhum yaþayacak kýyamete.
O gün bile,
Sen’i,
Unutmayacaðým.


Mehmet Macit
30.03.2010


Sosyal Medyada Paylaşın: