TOPAL OSMAN AĞA

Þöhretinin rüzgârý Anadolu’yu sardý,
Hey gidi Osman Aða, tek baþýna bir ordu;
Kendi gibi korkusuz halktan birliði vardý,
Daðlarda sancaklaþýr, vatanýný korurdu.

Þahlanýr þir-i jeyan, uyan ey daðlar uyan,
Bayrak bayrak sel olur vatan aþkýyla doyan,
Osman Aða geliyor dense sesini duyan,
Düþmanýn damarý da çeþmesi de kururdu.

Köpürür Karadeniz, hýrçýnlaþýr dalgalar,
Kartal gibi dalardý mevzilere tolgalar,
Öyle bir azamet ki daðý, taþý çalkalar,
Ayaðýnýn izini gören selâm dururdu.

Kendini kale sanan güçlere vuruyordu,
Öylesine kuþatýp, düþmaný kýrýyordu,
Karþýsýnda cepheler adeta eriyordu,
Vatan geniþliðinde O, bir menzil olurdu.

Bileðinin gücüyle var mý baþka miralay?
Olsun mahiyetinde kendine özgü alay;
Kurtuluþ savaþýnda bir mucizevî olay,
O’nu bu halk gözünde hisar gibi bulurdu.

Giresun Kalesi’nin burcunda anýt mezar,
Oturmuþ ülkesini yüksekten eyler nazar,
Hâlâ zorbalýklarý, puþtluðu görür kýzar,
Her zaman O bu hale hýrsla öfke solurdu.







Sosyal Medyada Paylaşın: