HASRET

Kaç hazan sonunu, kýþa baðladýk.
Beyazlar giyinmiþ halleri ..
Ayrýlýktan bergüzar,
Gözlerimde saklý kaldý þimdi.

Daðlarýma kar düþmüþtür çoktan.
Bilirim bilmesine de
Bu defa bakýþlarýmla
Okþayamadým , çekemedim içime
Taptaze kýþ kokularýný..

Geceden baþladý, karlar düþmeye.
Ankara’ya nur yaðdý,
Önce beyaz bir tül kapladý her yaný
Kar taneleri deðdi, yüzüme ellerime.

Çocuk yüreðimi geri getirdi usulca,
Yýllar öncesinden hissettirmeden
Bir anlýk coþtu yüreðim
Sonra yine duruldum
Üstelik içimde,bir garip sýzýyla.

’Neden’ dedim,kendi kendime.
Sesimi duydular sanki,
Aðaçlardaki tazecik kar taneleri..
Onlar sustu ama ..
Çamlar dedi ki;
Beyaz sessizliðe:

"Daðlarýnda kalmýþ yüreði onun,
Ondandýr, içindeki hüzün..!"

Kar taneleri, yavaþladýlar,
Düþtüler gözlerime.

Fýsýldadýlar kulaðýma bir yandan:
Dediler ki:

"Farzet..
Bembeyaz ellerimizle,
Sana getirdik ,tane tane,
Daðlarýnýn dumanýndandýr,özümüz."


"Farzet..
Kirpiðine kondurduk,
Her birimiz , birer öpücük.!"

"Farzet ki..
Dinsin senin onlara,
Onlarýn da sana olan hasreti."

Farzet..!

Sosyal Medyada Paylaşın: