VEDA

Karlý daðlar eteðinde, ateþlerde yandým.
Yüreklerine dokunup, bir serçeyim sandým.
Seherlerde doðrulup, gün batýmý saydým.
Ben bu dünyasýz yeri, yüreðime sardým.

Aylý, yýldýzlý göklerde, al bayraðýmý gördüm.
Sanki uzanýp aldým da , saçlarýma gömdüm.
Kayan yýldýzlarý tutup, dilekleri süzdüm.
Ben bu dünyasýz yeri, yüreðime sardým.

Hazan bana göç getirdi, ne gelir elimden.
Serçe, kýrlangýç oldu da, kanat açtý yeniden.
Yollarýn dönüþü var, bulutlar inerken.
Ben bu dünyasýz yeri, yüreðime sardým.

Ayrýlýrken verdi bana ,bir küçük sandýkta.
Berbüzarlarý candandý, yol etti beni aþka.
Kendime, Ona ve bize güçlü bir inançla.
Ben bu dünyasýz yeri, yüreðime sardým.
Sosyal Medyada Paylaşın: