MİNİCİK ELLERİYLE ÜŞÜYORDU ÇOCUKLUĞUM

Dýþarda lapa lapa kar yaðardý
Ve biz üþürdük
Bir sobamýz vardý, lakin oda bizim gibi titrerdi
Hiç yandýðýný görmedik, etrafýnda ýsýnamadýk
Ama bir sobamýz vardý ve biz hep üþürdük
Pencereden bakardým
Bütün evlerin bacalarý tüterdi
Bir bizim bacamýz tütmezdi
Olsun,, bizim evin bacasýndan
Sevgi tüterdi,
Koskoca karakýþ, geceleri zehirzemberek
Bir yazlýk yorgan altýnda ýsýnýrdýk
Ben le üç kardeþim
Babam gariban bir iþçiydi,
Çok çalýþýr az kazanýrdý
Annem bizler için saçýný süpürge ederdi,
Baþka kimsemiz yoktu, gariban þehirde
Ha, birde kedimiz vardý
Oda bizimle açlýkta, soðukta kalýrdý
Hiçte þikayet etmezdi
Öyle ya, þikayetçi olsa býrakýr bizi giderdi..
Dýþarda iplik iplik yaðmur yaðardý
Bizler çok üþürdük
Bu yüzden hiç sevmezdim kýþ aylarýný
Bizim gibi kaç yoksulu periþan ederdi
Elektriðimizde yoktu,
Ýnsafsýzca kesmiþlerdi zabýtalar
O kadarda yalvarmýþtý babam
Bu ay ödeyecekti elektrik borçlarýný
Olsun, abim askerden geldiði zaman
Yeni bir iþ bulacaktý, biz zengin olacaktýk
Sobamýz yanacak, üþümeyecektik
Hem bende okula gidecektim
Son iki ayý kalmýþtý abimin
Zengin bir arkadaþý vardý babamýn
Telefonuyla iki lira karþýlýðý konuþturmuþ abimle
Borcu olmuþtu, ama babam çok mutluydu
Askere gittiðinden beri hiç görüþmemiþti, abimle
Ne iyi adammýþ þu arkadaþým diyordu anneme
Sonra,,, sonra abimin þehit haberi geldi
Annemin dizleri kýrýldý
Babam kalp krizinden hastaneye kaldýrýldý
Zor günlerdi, çok zor yýllardý bizim için
Temmuz nasýl gelir geçerdi hiç anlamazdým
Daha ýsýnmaya doymamýþken birde bakardým
Yine zulüm gibi bir kýþ
Hiç hatýrlamam yalýn ayak bahçede koþuþturduðumu
Yaþam zor bir savaþ diyordu babam
Çocuk aklý o zamanlar anlamazdým
Meðer, çokhaklýymýþ babam
Ta ki yatýlý okula baþladýðýmda anladým
Defter kitap yerine, yaþamýn zor yýllarýný sýrtlamýþýz çantamýza
Tatil günlerinde de, bir lokantada çalýþmaya baþlamýþtým
Sahibi babamýn arkadaþýydý, eti senin kemiði benim diyordu
Düþe kalka büyüdük bizlerde
Þimdi küçükbir kasabada savcýlýk yapýyorum,
Kardeþlerim biri mimar oldu,
En küçüðümüz Pýnar da evlenip çoluk çocuða kavuþtu.
Yine kar lapa lapa yaðýyor
Islanan caddeler, evler, damlar deðildi
Yüreðimiz ýslanýyordu , saçlarýmýz akpak
Artýk üþümüyoruz, ellerimiz ýsýnýyor
Eksilen anýlarýmýz, yeþermeye yüz tutan düþlerimizi
Sol yanýmýzdan kesip atmýþýz, meðer
Annem ve babam, onlar hiç ýsýnamadý
Hep karanlýkta, açlýkla bizi büyüttüler
Göremediler rahatlýða kavuþtuðumuz günleri
Annem abimden sonra vefat etmiþti
Babamda dayanamadý bu acýlara
Oda iki yýl sonra aramýzdan ayrýldý.
Ne zor yýllardý
Dýþarda kar yaðýyor, biz artýk üþümüyorduk
Hiç unutmadým o yýllarý
Yüreðimizin soðuktan buz tuttuðu günleri
Avuçlarýmýzý ovuþturduðumuz yoksul çocukluðumu
Kirpiklerimizin saçaklar gibi kristal buzlara dönüþtüðünü
Hiç unutmadým,
Yine de çok özledim annemi babamý
Yine olsalardý da varsýn, yine üþümüþ olsaydýk
Yeþerttiðimiz çocukluk düþlerimizi
Sol yanýmýzdan kesip atmýþýz, daha o yýllarda
Büyüdük, þimdilerde anladým
Dýþarda kar , sobamýz vardý var olmaya, yakacaðýmýz yoktu
Ýplik iplik yaðan yaðmur ayaklarýmýzý ýslatýyordu
Ve bizler çok üþüyorduk, o yýllarda...
DÝCLE AYYILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın: