TAMİRİ YIKIK DÜŞLERİM ...!

Katran karasý gözlerimde,
Hazýr duruyordu,
Bakýþlarým, zifte bulanmýþtý,
Kibrit ucundaki
Yakýlasý son gece.
Bir alevlik iþi vardý,
Ne de olsa, hükümlüydü,
Boynunda zincir,
Sehpa üstündeki
Þýmarýklýðýn bedeliyle,
Göz göze gelmekten, sakýnýyordum,
Her defasýnda.
Halbu ki, daha baþýndan belliydi,
Akýbetinin böyle olacaðý.
Efkâra sardým yine sigara,
Ciðerimden, üflemek istiyordum,
Dumanýyla beraber ,
Allak bullak olmuþ, düþüncelerimi.
Bir ben biliyorum,
Daha kaç mucize gerekiyordu,
Tamiri yýkýk düþlerime.

Yine sessizlikte aklýma geldi,
Gecenin bir vakti.
Dolu bir dünyaydý, elimde saklý duran,
Sonunda, baþýma yýkýlan oldu.
Ne bir eser kaldý, ne de bir iz,
Bir kaç anýnýn kýrýntýlarý,
Toz duman içindeydi.

Enkaz yýðýnlarý arasýnda
Harçlara, beraber inþa etmiþtik,
Tuðlalarý üst üste özenle dizmiþtik.
Hatýrlýyor musun ?
Yanýmda olmaya, yanýmdaydýn,
Bu zor demde.
Beton bir duvardan farkýn da yoktu,
Yüreðin buz gibi keskin ve soðuktu.
Durup geriden izledim,
Yalnýz baþýma,
Ne kadar acý veriyordu,
Sýzlayan burnumun direðiydi,
Sen bilmiyordun.

Yere düþen kalýntýlardaydý,
Kaderimin, tuzbuz olan yaný,
Cam kýrýklarý, elimi acýtýyordu.
Düzeltemeyeceðimi, bile bile.
Bir ucundan tutmaya çalýþtým,
Yüreðimde yýkýlanlarý,
Kan reva içinde, bütün emeklerim,
Sen farkýnda deðildin.

’ Üzgünüm ’ diyen, küçücük bir not,
Gider ayak, dalýndan düþen bir yaprakla,
Mevsim gibiydi,
Serildi, gözlerimin önüne.
Veda çýðlýðý, çoktan daðlandý
Yüreðimde.
Adýmlarýmý sendeleyen, o son bakýþým
Kaldý, yýðýnlar arsýnda,
Bir beni yýktý, bir beni yaktý,
Buruk bir acý býraktý, yadigârýmda.
Bir ben biliyordum,
Daha kaç mucize gerkiyordu,
Tamiri yýkýk düþlerime..
DÝCLE AYYILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın: