Sevgi taneciklerinde binlerce ýþýldayýþ Sevdayý öðretmenin zaman diriliðinde eprimiþ Gülüþ panayýrýnda ruhumu çimdirip Bilgiye yaðan ince kar tazeliðinde ki diriliþ.
Bütün gözlere ümit saçarak yaptýðýn hocam, Sözün rahminde soycanlýða egemenlik deðil mi?
Her bir ara veriþ, bekleyiþ ve özleyiþ Yeni bir baþlangýç deðil mi? Menekþe yapraklarýnda ürperiþ ve seziþ Aþkýöðrenmenin hazzýnda demleniþ deðil mi?
Sen; öðretmek kadar memleket þarkýlarý gibi özgür Topraðýn yarýnlarýný yoðuran yaþam ruhusun. Arzuyla giz arasýnda “ben” yankýlarýnýn hür Ýtiraflarýn sabahlara dek aþk korluðunda ulusun.
Gülerek sekip gelen kelime çaðlayanlarýnýn Kendi güzelliðine þimþek çakan bilgi daðarcýðýyla Eriyerek ýþýtan mum týlsýmýna ruhunu koyan Düneaþýk olduðun kadar yarýnlarý dokuyan Lilla rengine lavanta kokusunu iþleyensin deðil mi?
Senden söz ediyorum; boþluða yaþamý gergefleyen, Sen sevgiyi öðreten, sen bahtý sevgileyen Sen yüreði çözgüleyen, sen gülüþleri örgüleyen Sen gönül yarýsýný sezgileyen Yaþamý resimleyen ve kiþiye özgüleyensin Dile benden ne dilersin…
Sen öðretmensin… öðretenimsin… Dile benden ne dilersin…
Sait Edip Akdað, 20.11.2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
S. Edip Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.