Günaydın Sensizlik

Aynaya baktýðýmda,
Yüzünü görmüyorum nicedir.
Artýk kendi gözlerimi giymediðimden yüzüme,
Ya da camlarý kýrýldýðýndan hatýrlayamadýðým bir gecede,
Olabilir...

Yokluðundan yontulmuþ yalnýzlýðýma,
Alýþmýþ gibiyim,
Gözaltlarým mor deðil.
Saçlarým bile yaðsýz, yumuþak ve taranmýþ hatta.
Dün gece iyi bi uyku çekmiþim üstelik,
Kan canaðý deðil gözlerim, þiþ ya da;
Aðlamamýþým hiç,
Unutmuþum uykusuzluðun ne demek olduðunu.
Kuþ cývýltýlarýyla dolu,
Sabahýn en erken saatlerinde,
Alarm kurmadan kalkmýþým yataðýmýn ben tarafýndan.
Soðuk gelmemiþ gece,
Rüzgar tatlý tatlý esmiþ üzerime
Yorgansýz dalmýþým serin rüyalara,
Üþümemiþim...

Bu sabah aç deðilim,
Kahvaltým mideme çoktan inmiþ,
Ýlk çayýný ben içmiþim bu þehrin,
Ýlk bulaþýðýný ben yýkamýþým sonra.
Kendi kendime ellerime saðlýk demiþ,
Gülümsemiþim,
Sarýsýný sevdiðim yumurtalar gibi sarý,
Fýrçalamaya üþendiðim diþlerimle...

Camlarý ve kapýlarý son ses açýp,
Çiçekli balkonumuza uçurumlardan çýkýp,
Dudaðýmýn tebessüm yamacýna bir cümle yaslayýp,
Günaydýn demiþim birde tek seferlik,
Günaydýn sensizlik...

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: