Buruk bir Pazar günüydü
Huysuz bakýþlarýnýn mevkiinde
Akmaya meyilliyken yaþlarým
Zor da olsa direnmiþti
Nemsizdi inatçý kirpiklerim.
El ayak çekilmiþti günden
Geceye sýðýnmýþtý güneþ
Ölmüþlüðüne kahrolurdu mazi
Kaderle pazarlýðýnda
Viran kentleri devralýrken ati.
Aniden celallenen
Kýzýl saçlý asuman
Deniz gözlerime, üflese de tozdan zerrelerini
Dimdik durabilmeliydim karþýnda
Asil bir kadýn gibi
Hüznümü
Katýk edebilmeliydim yaðmura,
Replik çalan gülüþlerimin
Gamzeleri belirebilmeliydi
En iþvelisinden.
Ve katiyyen...
Aðlamamalýydý gözlerim
Gözlerine yenilmemeliydi
Donmalýydý irislerim.
22 Kasým 2011 / NÜS