yokluğunun boşluğu

-I-

çocukken, kâðýttan gemiler yapardýk
büyüdük, aðýttan filolarýmýz var þimdi
kâðýttan gemileri batýrdýk

-II-

yorgun bir sonbahar
yutuyor cismimi
susuþlarým uzun
ve sahipsiz bir mezar taþýný
andýrýyor yüzüm
eksildikçe uykular
artýyor yalnýzlýðým

-III-

býktým kalabalýðýn ortasýnda
biçilmiþ rolleri oynamaktan
hangi mâbede dokunsam
kirlerden arta kalan pas kokusu
ellerimi göðüne bulasam
avuçlarýmda sensizliðin tortusu

-IV-

önceleri yalnýzlýðýmý büyütürdüm
þimdilerdeyse boy boy çocuklarý var
diþlerimin arasýnda tütün öðütürdüm
ana-dilimde yokluðun havar

-V-

tercümâný olsaydý gönlümün
koparmaya razýydým dilimi
râm olmuþtum oysa
sýrat gibi keskin
ürpertirken sesin
yokluðun boþluðunda

-VI-

yetmeyecek lügâtimdeki sözcükler
kýzýl kýyametleri þerh etmeye
bir yol var biliyorum
dilim varmýyor anlatmaya

-VII-

biliyorsun bana en çok susmak yakýþýr
çýðlýðýn en yalýn hâlidir susmak
konuþursam kopar kýyamet
sensiz piç gibi sahipsiz
beynimde uðuldayan bu kent

-VIII-

ayrýlýrken kendini bende unuttuðunu bilmedin
bilemezdin
þimdi öyle çoðaldýn ki
varlýðýnla yok oldum

-IX-

aklýmla kalbimi terazinin iki kefesine koydum
kalbim aðýr bastý
tuttum aklýmý sattým
þuursuzum þimdi


Necat USLU
Sosyal Medyada Paylaşın: