Böylesine sevdim, Ne olacak bilemedim. Severken, Hiç sonunu düþünmedim. Bak þimdi, Bu beden çürüyor. Seninle birlikte, Gençliðim gidiyor. Olsun. Sana feda olsun! Benim de sana, Bir bedduam olsun. Git, evlen; Mutlu olursun. Ýsterim ki benim adýmda, Bir de oðlun olsun. Ýçin yansýn, her sesleniþte… Gözün yaþ dolsun, Adýmý her söyleyiþinde… Bedduamdýr sana, Hep beni arayasýn. Ýnþallah hep aldatýlýrsýn, Ve o an aklýna ben gelirim, Aðlarsýn… Bendim, Ýnan ki mutluluk bendim; Mutluluðu istemeyen, Ýnan ki sendin. Ne oldu sanýyorsun? Ne mi olacak? Sen gidince bu aþk, Mezara konulacak. Sever miyim bir daha? Ýnan ki sevmem. Durmasýn gözyaþýn, Hiç durmasýn… Mezarýma, Toprak atacak elin tutmasýn. Seninle olur demiþtim, Bedduam hep seninle… Git, acýma; Ne bana ne hayallerime… Olmayacak senden sonra, Nefes alan olmayacak. Çünkü topraða gömüyorum, Seni çok seven, Bu beni!
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.