Ölüme Çeyrek Kala
Ölüme çeyrek kala, yaþansýn kalan zaman.
Bedenim çok üþürken, ellerimi tutan Sen.
Son bir hayal kurulsun, dolunayýn dilinde.
Gözlerde gülümseme, bakýþlarda yatan ben.
Dudaklar söyler adým, yanýk sazýn dilinde.
Ölüme çeyrek kala, çabuk geçmesin zaman.
Günler, yýllarým olsun, umutla beklenen Sen.
Düðün, dernek kurulur, sevenlerin dilinde
Geçmiþ zamana yolcu, anýlarda Sen ve Ben,
Görülür sensiz hayat, resimlerin dilinde.
Ölüme çeyrek kala, kalmadý bana zaman.
Umutlarým bitende, uzaklarda kalan Sen.
Kazýldý kara toprak, kazma, kürek dilinde.
Dinmedi hiç yaþlarým, þarkýlara dalan ben.
Yazýldý gönül sayfam, yanan yürek dilinde.
Ölüme çeyrek kala, yeter kaldýðým zaman.
Sonsuzluða giderken, gözlerimde bil ki Sen.
Kurulur bir terazi, günah, sevap dilinde.
Dökülürken gazeller, yapraklarda sanki ben.
Rüzgarlar bizi söyler, çölde serap dilinde.
Ölüme çeyrek kala, biter sayýlý zaman.
Serin toprak yanýnda, baþucumda yoksun Sen.
Mezar yanýnda aðýt, biraz sabret dilinde.
Bir yan tahta payanda, diðer yana konsun ben.
Uzanýr sonsuz hayat, Hak’a rahmet dilinde.
Mehmet Macit 30.03.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.