BİTMEYECEK

Ezandan önce bazen baþlýyor sabahlarým,
Ruhum gurbet ellerde, sevdasýna kaçýyor,
Vicdanýmýn sesiyle býrakmayan ahlarým,
O sevdamý sordukça içim nasýl acýyor.

Bir gün þakalaþýrken ufacýktan sýnadým,
Çekilmiyorsun deyip, þakacýktan kýnadým,
Darýldý, küsüp gitti, kýrýlmýþtý kanadým,
O hatamý gördükçe içim nasýl acýyor.

Þimdi o piþmanlýðým öylesine deliyor,
Düþündükçe içimden nasýl acý geliyor,
Nasýl acý bir çýðlýk için için diliyor,
Dilim dilim yardýkça içim nasýl acýyor.

Unutamýyorum ki, bir türlü bitmiyor ki,
Tuzlayýp saklar gibi, içimden gitmiyor ki,
Kimse halimi bilmez, tesellim yetmiyor ki,
Hasretiyle sardýkça içim nasýl acýyor.

Mazi belki nezdinde çoktan bitti, paslandý,
Bende her gün hasretle, gözyaþýyla ýslandý,
Yüreðim kavruldukça, acýsýna yaslandý,
O acýyla vurdukça içim nasýl acýyor.

Dört mevsimde baþýma durmadan düþen aklar,
Gün geçtikçe yýðýlan hep o acýmý saklar,
Zaman zaman kalbimi gelir krizle yoklar,
Býrakmadan yordukça içim nasýl acýyor.

Bilsin ki þu dünyama kurmuþ olduðu radar,
Her gün onu günceller, her an o aþký tadar,
Bu aþkým bitmeyecek ölüp gidene kadar,
O, karþýmda durdukça içim nasýl acýyor.



Sosyal Medyada Paylaşın: