KARABAŞIM

Sað, sol rüzgârýyla sarýlýr ülke,
Can üstüne düþer kanlý dilekler,
Birileri tapar mal ile mülke,
Milletin kanýndan ganimet bekler.

Bulutlarýn yönü döner güneþe,
Sarar kuzgunlarý sevinçle neþe,
Ocaklarda ateþ, hüzün, endiþe,
Nöbetçi, havale nöbeti bekler.

Derbeder de karabaþým derbeder,
Þahin yuvasýnda baykuþlar öter;
Bu yol bu kervanla nereye gider?
Sorumlu hastadan pastayý bekler.

Kimin emrindedir kutsal ocaðým?
Gittin Anadolu’m, ana kucaðým,
Seni hangi güçle koruyacaðým?
Düzenin motoru bozulmuþ bekler.

Solumda karanlýk beter bir duman,
Saðýmda aynýsý vermiyor aman,
Gemiyi kullanan kaptan ne yaman,
Her iki tarafý savaþa bekler.

Yönetmen bir býçak darbesi vurur,
Yýllardýr akan kan o anda durur;
Madem bu güç vardý neden oturur?
Olgunlaþsýn diye meyve mi bekler?

Kardeþi kardeþe ettiler düþman,
Anne doðurduðu evlada piþman,
Kanýmýz aktýkça keseler þiþman,
Böyle bir vicdandan millet ne bekler?
12 Eylül 2000

Sosyal Medyada Paylaşın: