Yaðmur döküyor göðüm/yüzümün alaca efkârýndan
Çiðnenmiþ bir memleket baþ ucumda depremli/ üþümüþ, aç
Ölümden baþka ne kâr’ý var…
Ey toprak!
beyaz yankýsýdýr ömrümün
al beni s/akla
iki kulaç mizânýnda
kerpiç kerpiç yýkýlýrken gökkubbe
ve usul usul alýþtýrýrken artçýl kendine
beni de göm ayrýlýklarýn o buzdan eþiðine….
uzak kýþlarýnda anadolu’nun
kül rengi akþamlarýndan birine
karýþýp sâlânýn þerbetine/deliþmen cesaretimle
bir zülüfün ýslak salýnýmýnyla ört yalýnlýðýmý yalnýzlýðýnla
nasýlsa þafaðýndan bahsedemiyoruz
vâkur memleketlerin…
nefti suslar yutkunuyordum
avuçlarýmda çocukluðumu saklarken
evet bu bendim
bulutlarýn nemini teninde biriktiren
boðazýnda boðumlarla yaþayan
iki dal kýrýðý ufacýk elleriyle soluðunu yüreðine bastýran…
söndü hêvi eyvah!
kan salkýmý akýnca coðrafyama
diyâr’ýmýn çuhasýna yaban düþtü/ kara insan
kuþlarýn akça gagasýnda yazýtlarý talan
ve eðilip öptüm hüznümün yongasýndan
bir hayaldir artýk memleket
fotoðraflarda suskun ve solgun bakan…
yas tutan bir kadýnýn lirik alfabesiyle
yazýyorum mezar taþýmý
kar örtülü çýnar yapraklarýndan bir kaside:derûn
nenni damýtsýn eteklerime
kýraðý aðzýndan
sussun alevli hece
devrik sükûnetime…
hârlara düþen yüreðimden
kar yürüsün kirpiðimin boþluðundan
ince ipine taa urganýmýn
yokluk düþtü gazelime
ölmeliyim…
ayaklanýr mý dersiniz coðrafya /zýlgýtlar düþmüþse serçelerin dudaðýna?