BANA YAZDIKLARINI OKUYORUM ŞİMDİ...

Bana yazdýklarýný okuyorum þimdi,
Karanlýk bir oda,
Baþucumda bir lamba.
Dýþarýda hafiften bir yaðmur,
Camlarda,
Düþen
Yaðmur damlalarýnýn
sesi.
Ýçimde bir sýzý,
Tarifi yok,
Ilýk, ince,
Kýpýrtýsýz...

Solgun bir resmin avuçlarýmda,
Suskun ve utangaç.
Beni sevdiðini,
Ve de özledim deyiþini okuyorum,
Birkaç damla gözyaþým,
Satýrlarýnýn arsýnda daðýlýyor.

Gözlerimde bir tül perdesi var sanki,
Ellerim de titriyor.
Duraklýyorum bir anda.
Kapatýyorum gözlerimi,
Bir yolculukta buluyorum kendimi,
Hüzünlü bir þarký eþliðinde.
Yanýmda sen,

Avuçlarýný arýyor ellerim,
Bir boþluktayým,
Ne ellerin var ellerimde,
Ne de kokun, genzimde.

Dudaklarým titriyor,
Yutkunamýyorum bile,
Sesim çýkmýyor,
Seni kaybettiðimi görüyorum,
Yorgun bakýþlarýmýn arkasýnda.
Boðulurcasýna bakýnýyorum.
Gitmiþsin;
Gidebildiðince karanlýklara.

‘Beni býrakma’ dediðin satýrlarý okuyorum,
farklý bir tebessüm beliriyor yüzümde.
Acýyla karýþýk bir þaþkýnlýkla gülümsüyorum,
Ne zaman niyet ettim ki býrakmaya seni, mümkün müydü?

Yine takýldý gözlerim, sigaramýn dumanýna,
Gökyüzüne doðru hare, hare süzülüþüne.
Gözlerini görüyorum dumanlar arasýnda,
Bakýþlarýn hüzünlü, biraz da ihanetli.

Þaþkýným þimdi,
Özledim, seviyorum,
Beni býrakma diyene bak, dedim,
Ýhanetler içindeki.

Mustafa Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: