nikotin çýðlýklarýný susturarak kokusundan da utanarak öperken yanaklarýn deðil sol elinde ki sigaranýn ucu kýzarýyordu...
dumaný bile beyaz deðil kýrmýzýydý hatta çünkü havanýn namusunu kirletiyordun bu yüzden küfrediyordu aðaçlar sana...
yine yaktýn bir tane dumanýnda kayboldum beyaz hayallere daldým. öksürerek nikotin çýðlýklarýný susturdun öptün... içimden zehirle beni! diye haykýrdým sustum...
sen bana zorla içirilen bir sigaraydýn dört beþ yaþlarýnda tanýþmýþtým sigarayla zorla içirmeye çalýþmýþlardý hâlâ unutmadým...
ve nikotin çýðlýklarý þarkýmýzdý artýk ve sen sigarayý her yakýþýnda sigara deðil ben yandým...
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.