En akla gelmeyen ölümler geçiyor içimden
Yalnýzlýklar, yoksunluklar
Taþtan taþa çalmalar baþý
En masum yanýmla da üstelik
En korktuklarým geçiyor
Sevmeler
Seviþmeler
Dans etmeler ateþle
Sarmaþ dolaþken üstelik
Mevta yüreðimle
En olmadýk anlarda tutuyor
Ellerimden buhranlar
Üþümeler, titremeler
Zamanlý zamansýz
Sýcak basmalar
Ve en dengesiz anýný yaþýyor
Mevsimi tenimin
Kýþsa yaz
Yazsa kýþ oluyor
Ama hiç olmuyor ilkbahar
Elim yüzüm
Ýçim dýþým
Ruhum
Dünden hazan
En tanýdýk hallerim dikiliyor karþýma
Sonra, ellerim dikiliyor, kahrolasý
Irgat suratlý ellerim!
Eksi kýrk ve artý kýrklara mahkûm
Kendine mahkûm
Ben ona mahkûm
Ölümüne, ölümünü yokluyor
Dönüyor dünyam
Dönüyor dört duvar
Duvar dibinde anam
Zýlgýt zýlgýt
Üstü baþý
Hepten toprak…
Anaaa!
Ýçimden bir düþ geçti
Düþ’tüm
Ve hep düþtüm
Gelme üstüme!
Ben kolay kolay ölmem
Býrakmam dokuz canlý kedilere
Ne tacý
Ne tahtý...
Saadet Ün – 14.11.2011