gündoðusu, güneþin rengine inat, nasýl serin eser bu saatlerde yüreðim eðer saklanmýþ olmasa, kanatlarý arasýna bir güvercinin inan kýyamet ertesi gibi üþürdü yüreðim, öyle çok üþürdü…
. . . .
kanatlarýmda emanet bir yürek, daðlar aþýp denizler geçerek tel örgüler üstüne konuyorum, o yürek adýna hareket ederek. sol yanýmda çocuk bahçesi, diðer yaným kahkaha þartnamesi kör ebeler saðýr muhbir, salýncaktaki zincirler asayiþ görevlisi.
ama biz söz verdik birbirimize, sakladýðým o yüreðin sahibi ile anlamsýz yasaklara karþý baþkaldýrýlarý, önce çocuklardan baþlatacaðýz diye.
/düþümdeki bahçede, düþe-kalka oynuyor çocuklar kanayan dizlerinden öpüyorum, nasýl da kahkaha atýyorlar. . ./
bir cesaretle amaçtaki güzellikten, yarýnlara doðru yol alýrken tel örgüler üstüne konuyorum, gene sabah ve gene çok erken. ne güzeldir bilebilseniz, göz alabildiðine kýrlar ve masmavi deniz keþke burada koþmak ve yüzmek, yasaklanmýþtýr demeseydiniz.
kumdan kalelere su veremeyecekse dalgalar, baþka ne iþe yarar ve lüle saçlar üstüne taç yapýlamayan, ece parlaðýndaki papatyalar.
/sahile doðru koþarlarken öyle havalanýyor ki etekleri dalgalarýn altýnda sýrýlsýklam, hepsi birer deniz yýldýzý sanki. . ./
hiç yorulmadan böylece, sonsuza kadar uçardým gündüz-gece eðer teller diken doðurmasaydý, konduðum o duvarýn üstünde. ama gökyüzü hayaller açýyor hala, alabildiðine özgür bulutlarla bir de daðýtmaya çalýþmasalar, bir aðýzdan üfledikleri yasaklarla.
söyleyin hangi bulut taþýr yaðmurlarý ve hangi yaðmur yaðardý bilselerdi çocuklarýn yüzünde gözyaþý olup, bir çil bile olsa, ýslatacaklarýný.
/duvar, çocuklarý saklasa da balonlarý saklayamýyor hepsinin içinde bir bulut ve ufuklarýnda umut, öylece uçuyor. . ./
. . . .
günbatýsýnda tutsak olsa da güvercinim, ona emanet yüreðimle biliyorum yarýn gene gündoðusu, yeni bir güneþ daha doðuracak belki biraz üþüyecektir yüreðim ama, inan asla donmayacak…
Cevat Çeþtepe
Dedim ki: Nasýl bir þiir yazayým… --Bir çocuk yüreði gibi, balonlarý olsun, umutlarý olsun, kaydýrakta da sallansýn. Dedim ki: Ya baþka… --Papatyalardan baþýna taç yapsýn, sarý saçlý lüle-lüle, çilleri de olsun, döndükçe etekleri de havalansýn, iþte böyle… Dedim ki: Peki sonra… --?.?. Ben sözümü tuttum ama sonrasýný o bilmiyordu, ben de bilmiyordum, güvercin hiç bilmiyordu.. Kara gözlüklü, kara bakýþlý adamlar var ya hani karanlýkta yaþarlar ve gözleri hedefte, parmaklarý tetiktedir. Onlar biliyordu sadece. Bizim mücadelemiz de onlarýn bildiklerini tersine çevirmek içindi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.