/açýlýr kapý, doðumumu görürüm, çýkarým o kapýdan adým-adým yürürüm/
üstüme nasýl nisan tozlarý yaðýyor, yani öyle çoktur ki bahar iþte böyle yürüsem diyorum bahardan çýkýp, kýþlara kadar sararmýþ yapraklardan, kurumuþ pýnarlara yaðmur eksem kýþ kapýlarýna varmadan çatlasa dudaklarým, kar suyu içsem, türküler öðrettiðim rüzgarlarýn sesinden. . .
.
/kimliði ayakaltý þehirlerde kavgalar gördüm, çok yandým, çok üþüdüm/
her sokak baþýnda yanlýþ tabela, yani karmakarýþýktýr yollar karanlýk köþelerde bin akrep, kör iðneleriyle pusuya yatar çýkarsam kýnýndan bir öfke, benim kýlýcým da iyi keser hani bunu ben bilirim de canýmýn içi, yanlýþýn kendisi bilmez haddini…
yolun baþýnda aþý vurunca yorgunluk, sonrasý dar koridorlar ne baharý bilirsin ne de kýþý, saklar kendini attýðýn adýmlar her kavga sonuçta, bir derin çentik olur yüreðin çeperinde kimi hüzünlü teslimiyet, ama ekseriyet zafer bayraðý renginde… .
/kapanýr kapý, kalmamýþtýr artýk söyleyecek hiç bir sözüm, hoþ geldin ölüm/
kýþ odalarýnda çoban yýldýzý, bütün yýldýzlarýn önünden kayar yönler birbirine öyle kördüðüm ki, yerinde dursa neye yarar karþýlýksýz dileklerim dökülürken, dilek aðacýnýn dallarýndan artýk susmak düþer bana, söyleyecek baþka söz kalmadýðýndan, güleriz sessizce, kaybolmuþ karýncalarla. . .
Cevat Çeþtepe Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.