ÖMÜR VE ZAMAN

Horozun sesi, sabah ezaný,
Ardýndan gün ýþýdý;
Zaman her canlýyý iþe taþýdý,
Ve gün bitti.
Ýþte güneþ henüz yeni battý,
Bulutlar kýzýl kýzýl,
Daðlarý pus basmýþ gibi,
Eteklerine karanlýk yattý.
Acý bir hüzün geliyor içimden,
Erozyona uðramýþçasýna,
Gidiyorum uzaklara,
Zaman her þeyi önüne kattý.
Hafif bir karanlýk sararken her yaný,
Akþam ezaný yankýlanýyor,
Ezaný dinler gibi doðan kervankýraný,
Arþýn bütün yýldýzlarý da kýskanýyor.
Hayat bu doðaldýr, dünya da yorulmuþ,
Yorganý çekip, uykuya dalmýþ,
Devran dönüyor yeni bir güne,
Gözlerim bana sen de yat diyor.
Ýþte yeni bir gün yine,
Aylar, yýllar yuvarlanýp giderken,
Gördük ki ömür iki düðün;
Zaman ayný; bugün, yarýn dün.
Bitmez kendini hayale, düþe saldýðýnda,
Uykuya daldýðýnda veya uyandýðýnda,
Sanma zaman, kâinat lambasý yandýðýnda,
Gitmez,
Bir gün musalla taþýnda,
Cemaat yanýnda, imam baþýnda,
O tören sandýðýnda,
Birkaç damla gözyaþýnda kaldýðýnda,
Zaman içinde dikilen ve sökülen,
Yapraklarý dökülen,
O topraða iplik iplik bükülen,
Zamanýn olmadýðýný anlarsýn.
Tohum biter, ömür gider,
Gece gündüz bu devraný güder,
Dünya fani;
Olmaz ki heder, zaman yani.
Düþün, hayatýn asýl düðününü gör;
Ýster oyna, ister dövün,
Bir kefendir götüreceðin, Bedelini sor, onunla övün,
Uçmadan,
Kasýrgaya isyan eden ormanlar gibi,
Kucak aç, hayata sarýl;
Kâinatta her þeyin boþlukta dibi,
Dayanaðýný bul, kusur etmeden zamana darýl,
Zaman kaçmadan.








Sosyal Medyada Paylaşın: