Akşama Ne Kaldı Emmi!

Aþk bu çilesi zordur.
Býrakýr seveni acýlar içinde Emmi.
Yalnýzlýk sýzýlarý ruhunu esir edende,
Kuytu bir köþede demlenirsin aheste.
Dizmiþsin þiþeleri kül tablan dolmuþ,
Loþ ýþýklý meyhanede zaman durmuþ, Emmi.
Aþk acýsýndan kurtulmak kolay sanýrsýn ha!
Unutamazsýn, silemezsin aklýndan,
Þiþede ararsýn umutlarýný Emmi.

Hikâyeni duydum aþkýn senin olsun,
Bir de sen anlat yürekten olsun, Emmi.
Bu sesiz köþede bir ben, birde sen varsýn.
Utanma gözyaþlarýndan,
Yüzüne akan yaþlarda aþký anarsýn, Emmi.
Klarnet inliyor inledikçe sarsýyor,
Aðlamak bize helal, duyan bize acýyor.
Bir daha doldur kadehi,
Uykular baþkasýnýn geceler bizim, Emmi.

Benim hikâyemi dinlersen bil ki,
Yüreðin daha çok sýzlayacak.
Lakin derdimi anlayacak halin yok, Emmi.
Uzun zamandýr piþmekteyim aþkla.
Piþtikçe yüreðim bir tandýr misali,
Kor oldu tütüyor, sönmüyor Emmi.
Adýný anmadan uykular bana haram,
Rüyada göremezsem gündüzüm haram,
Dünya bana haram oluyor, Emmi.

Ýçelim þarabý, rakýya buz koy, Emmi.
Kadehler bir bana bir de sana dolsun.
Dinmeyen aþk sýzýlarý içkimize meze olsun.
Adýný duyduðum her an nefesim kesilmekte.
Kulaklarýmda dinmeyen uðultular,
Yüreðimde tarifsiz hezeyanlar esmekte.
Aþk buysa ömrümce böyle kalayým.
Ölümsüz aþk varsa Emmi,
Sýrrýna mazhar olayým.

Kalkalým Emmi vakit tamam.
Ezanlar okunuyor,
Sabah olmakta.
Ufuklar karanlýk bulutlar aðlamakta.
Gün bizim günümüz,
Aþk bizim, akþam bizim.
Meyhane bizim, þarap bizim.
Akþama ne kaldý? Emmi!



Mehmet Macit
05.10.2011

Sosyal Medyada Paylaşın: