Sayıklamalar (1)

Ben seni güneþim sanmýþtým ey karanlýðým


Ýçimdeki hýrçýnlýðýn
Adý konsaydý
Sen diye sarýlýrdým her umuda

Hiç bir piþmanlýk kýrýntýsý yapýþmadan eteklerime
Haklýlýðýmý koyabilseydim ortaya
Baþým dik
Çekip kapýyý gidebilseydim
Ardýmda kalmadan göz izlerim

En baþtan
Týrnaklarýmla kazabilseydim kendi çukurumu
Þimdi;
Omuzlarýmda bu aðýrlýk
Yüreðimde yýkýk bir sevdanýn vebalini taþýmazdým
Ki onca insan, günahlarýmý yaðlý urgan misali dolamýþken boynuna
…


Henüz çok küçüðüm
Annem gözlerimi kapýyor dünyaya
Say ki týkalý kulaklarým sevdaya

Düþtükçe gölge güneþime
Ýçime çekiyorum yapraklarýmý

Beklediðim bir þey de yok
Ah diyorum
Ben daha sevmeyi de bilmiyorum

Oysaki düz bir yolda yürümüþtüm
Ne var diki karanlýða basacak

Gece nöbetlerimde
Birer birer odamýn duvarlarýný týrmalýyorlar
Ve
Onlar, en kötü kabus
Hala
Kamçýlar gözbebeklerimi


Çekip kýlýcýmý
Sapladýðýmda en hassas noktalarýna
Sýyrýlmýþtým kanlarýndan

Yalnýzlýða uzanan bir ömrü sýrtlýyordum
Ensemde soluyordu, karanlýðýn is kokan nefesi

Kükredikçe sen bana
Yýkadý yaðmurlar yüzümü
Çarpýp boþluða
Dehþetle kalbimi vuran kinini
Sýðýndým
O en sýcak seviþlerine

Yalnýz geldik
Yalnýz gidecektik
Ve biliyorsun ki bu hiddetle bir yere varamayýz
O ilk isyanýma doðru isim koyabilseydin keþke…!


“ateþi tutan yalnýzlýðýn elleri”
Ve umuda sýzan karanlýkta yol almaktayýz
Yalnýz deðiliz..!


Sude Nur Haylazca


"ateþi tutan kimin elleri" Nail Yavuz hocamin siirinden


Sosyal Medyada Paylaşın: