Qoy, ata dilini bilsin körpələr!
Qoy, ata dilini bilsin körpələr!
Rüstəm Behrudinin “Ata dili”
þeirini oxuyarkən
Bizim qýzlarýmýz sevməz yadlarý,
Xətaný kiþilər törədir, Qaða.
Hər yeni anadan bir söz götürsək,
Bükülər dilimiz beþ arþýn aða.
Körpə anlayanda “Ana dili” var,
Atayla yad dildə danýþsýn, demək?!
Nə peçeneq bilsin, nə Oðuz bilsin,
Yalana indidən alýþsýn demək?!
Oyuncaq düzəldin bozqurddan ona,
Ayýlar, tülkülər nəyinə lazým!
Gəlincik düzəldin əliqýlýnclý,
Bu Tomris anadýr, – söyləyin, – qýzým!
Verməyin qarmoncuq þýkþýqýlarý,
Qopuz bəxþ eləyin doðum gününə.
Bir atlý düzəldin polad geyimli,
Atilla babandýr, – söyləyin ona!
Çoxalýb yadelli gəlinlərimiz,
Ey yazý yazanlar, ayýlýn daha!
Qədimdəki kimi, bəlkə uþaqlar
Ananýn övladý sayýlsýn daha?!
Yandýrýn kitabý “Ana dili”ndə,
Vaqifin, Sabirin dili yazýlsýn.
Qýpçaðýn, Kumanýn, Qarapapaðýn,
Xəzərin, Suvarýn dili yazýlsýn.
Bütün nemətlərin fövqündəsən sən,
Ey doðmam, əzizim, ey pirim – ana!
Amma, dilimizi qurban vermərik,
Bəzi atalarýn günahlarýna.
Qoy, Ata dilini bilsin körpələr,
Anlasýn eþqini Füzulinin də.
Canýnda Xətai, Ələsgər ruhu,
Danýþsýn qopuzun, sazýn dilində.
Varsýn tarixinə Azərbaycanýn,
Görsün, yaþadýðý quzeydi yalnýz.
Deyin, – ömür boyu parçalanmýþýq,
Bilsin nə deməkdir Dərbənd, Xoy, Təbriz.
Elbəyi Cəlaloðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
elbeyicelaloglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.