Yüreðinde tutuþtum ateþin aydýnlýk yanýyla
saklandýðým okyanus damlalarýný taþýrken avuçlarýna
ellerim terli tutamaz gidiþinin parmaklarýný
kayýp bir sevda gibi hiçe sayarak ölümü gözlerin
kýyametimin mahþerinde çekingen sanrýlar çekiyor bedenim: tutsak
halsiz aðaçlar gibiyim sonbaharý bekleyen
yerle bir tutsaklýðýn yumuþak yuvasýnda,
kuþlar kadar göçmeye hazýr buz kesmiþ gözyaþlarým
yabancý bir korku boðum boðum sýktýkça
onarýlmaz yaralar sarmalýyorum karalýyorum kan tadý nâra
Serseri bir kurþuna baðlýyorum
karanlýk gözlerinin dokunduðu þehirleri
sahipsiz kalýyor ayaklarýnýn utangaç izleri
deniz soðuk vazgeçiþlerim kumdan fýsýltýlarý býrakýyor kulaklarýma
hayat bir masal kadardý
sen gerçek kadar masal
kaskatý kesiliyor ellerim aynadaki aksimde
soðuk duvarlarda uç uca ekliyorum yeri dolmayan eksikliði
siyah yerinden sarkýyorum gecenin derin iç çekiþlerle
sýra dýþý masallar ezberliyorum yýldýzlar akýyorken omuzlarýmdan
talan sözcüklerimin esaretinde yelkenlerini þiþiriyorum tekdüzeliðin
uykusuzluðumun perdeleri çalýnýyor güneþe isyan ederken kuþlar
sýcak mevsimlerin meyveleri düþüyor baþýmýza
mor menekþelerin kokusu sarýyor her yanýmýzý
oysa su içen papatyalarý nergis solumlarýna kurban ediyor ellerim
kadehimin sert kahkahalarý vakitsiz ölürken sahrada
Zamansýzým bir resmin sepya gülüþlerine
çengelli bakýþlarým
öykündükçe çoðalan uktelerime
ihtimallerin isyanýnda üþüyorum
renksiz göklerde pepuk kuþlarý ölüyor omzumda
sen diye baþladýðým her cümle zýlgýt seslerime karýþýyor
sen diyorum yinede boþluða sessizliðe
bana geç kalan yalnýzlýðým
çoðalýyorum iç sesimin ürkek aðýrbaþlýlýðýna
ölü kuþlar esir alýyor gamzelerimdeki su katrelerini
uzatsan saçlarýný yakacaðým tüm yabanî güvercinleri dibinde ayaklarýnýn
nefretimi kusuyorum mitolojik kelimelerin içine
jileti alýyorum ve suratýmda tüm ünlemleri karalýyorum
durma sakýn kanat ölümü kafesinde!
Göðü sakallarýndan tutup asýyorum birbir yankýlarýmý
söndürüp sessiz çýðlýklarýmý göðün renksizliðine
okunmayan mektuplara dönüþen budaklar gibi
zarfsýz pulsuz yolcukluklar edniiyorum
döl tutuyor ahmaklýðým dikiz aynalarýnda ömrün
sendeliyorum paydak güneþlerin yansýmasýyla
kuyruklu yýldýzlarýn gümüþ hýzmasýný alýyorum ellerime
düþtüklerinde kanamasýn diye acýkmýþ yaralarý
uçurtmamýn çamurlu rengi ekime bakýyorken
otuz altý darbenin acýsý kalýyor yüreðimde
yazgýmýn dul kalmýþ nefesi aksýyor gecenin koynunda
çýnar aðacýna dileklerimi asarken yanýk ellerimle
Hürriyet sloganlý ezgileri yakýþtýrsamda göðsümdeki resme
içimi diþleyen isyanla binbir dille fýsýldýyorum
suskunluðu kuyruk yapýp özleme
alnýmýn ortasýnda duran aymazlýkla avunuyorum
susarken susuyorum kývranýyor soluklanýyorum rengi griye çalan ortancalarýn içinde
olamadan hiç bir kentin þahý þahbazý…
Þahmeraný bacaklarýndan asýyorlar eþkýya kýzlarý
kesilmiþ saçlarýný toplarken kayýp adamlarýn ellerinden
kimse dokunamaz sokak kedilerimin yumuþak karýnlarýna
inancýmý ela gözlerime býrakýrken
adýmlarým çýplak
kaplumbaðalarýn sýrtýný okþuyor ellerim dikensiz kalýþlarla
yaðmur damlalarýna heybemdeki türküleri armaðan ediyorum
fotoðraflarýný kirletmesin diye bana býraktýðýn
bir adým atasý gelmiyorken gidebilme ihtimalimin.
sözcüklerin daðýndan düþüyorum
tüm sokak kedilerinin kuyruðuna asýp kimsesizliðim çýngýraklarýný
ahdimi bozuyorum doluya tutulurken
hýzmasý kýnalý kentlerin kokusunu çekip içime
gece vardiyalarýnda üveyik suslar ediniyorum pusarken gece aynadaki yüzüme
Suskunluðu öðretiyor dudaklarýma gözlerindeki benler
kalabalýk kýrlangýç tabutlarý üstüme üstüme geliyor
utangaçlýðým örtüyor pencerelerimin duvaðýný
kaldýrsam görünecek gözlerindeki yalnýzlýðýn süveydasý
dermaným/sýzým
gördüklerini anlat kulaklarýmýn saðýr ebesine
þahidi kalmasýn aðlamalarýmýn
bâkir düþünceler gülümsüyorken acýyan düþlerime
kaldýrýp kollarýmý salýnýyor sarýlýyorum çoraklýðýna varoluþun
takati kesikken dizlerimin çömelip kapanýyorum iki büklüm
tuz kokuyorum umudun kanayan yerinde
hangi mucize sýðar kulaklarýma bilmeden
terli bir bakýþ býrakýyorum secdemde ki sehrime
bana yýldýzlý bir gök söyle ucunda uçurtmalarýn savrulduðu
bana kýblesini göster ya da hürriyetmizin meçhul yazgýsýnýn
sözcüklerin bize vuran ellerinden kýr
annemin öksürüðünde sakla beni boðulmamam için
sýkýca toparla aðýtlarý zamansýzlýða denk edip yerle bir oluþumu
ve bana bastýðýn topraðý göster dudaklarýmý býrakayým üstüne
bakma bana sen yine gökyüzü gibi damlarým suretine ýslanýr kanatlarýn güçsüzlüðümle
yapraklarýn damarlarýna benden çalýnan kaný dolduruyorum sana akmasý için yankýlarým….
özgürlüðüm düþmüþ lades kemiðimden soluk alýrcasýna ciðerlerime
doður beni anne artýk dudaklarým çatlayacak
ya da soðut bedenimi bedeninde anne
çatlayan gecelerde sonum olacak esaretim
bedelini ödüyorum ölüme geç kalan yanlarýmýn
tut ellerimden anne!
kaçalým baþka þehirlerin ürkekliðine
söz verdim ölmek sýrasý bizde
nöbetim var kumdan evlere
Hadi kýralým beþiklerini çocukluðumuzun
týpýþ týpýþ yürüsün hasretin rahmine en belalý türküler
keselim bir mýzrap göbek baðýný lori lori…