Edep denen iklimin, çöllerinde Nabi’yim!
Daraðacýnda duran celladýn kýrnabýyým!
Erdemlik olmalýdýr insanlýðýn ereði,
Bazýsý ayar tutmaz boþalýr zembereði.
Uzaklarda arama etraf dolu engerek,
Taþla dur her beþ vakit, kör þeytana ne gerek.
Kimileri gününü gecesine katarak,
Çalýþýr! Kimi arar, kel baþa þimþir tarak.
Kimisi zenginleþir bereketi artarak,
Kimi tefekkür eder izanýný tartarak.
Kimisinin ruhunda bulunmaz edep, haya,
Basýnca kuyruðuna baþlar hemen sayhaya.
Kimileri efendi hayatý geçer esat,
Kimi çamura batmýþ, kiminin iþi fesat.
Baþarýnýn önemli anahtarýdýr azim,
Gevþek civatalarý arada sýkmak lazým.
Dokunmayýn telime ahuzara baþlarým,
Ne dostlarým, düþünür ne de büyükbaþlarým.
Hayýrlar durur iken þerre koþar her gün nâs,
Dua ettim rabbime; Minel cinneti vennâs!
MehmetZiya
3 kasým 2011
trabzon
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN