Sevmişəm

Sevmiþəm

Aþýb ali zikrlərdən gövhərdə can sevmiþəm,
Gözəllikdə yoxdu tayý, əsil canan sevmiþəm.
Əlim yetməz ətəyinə yolum kəsib alaylar,
Adý pünhan, özü pünhan, sözü pünhan sevmiþəm.

Adýn tutsam Mənsur kimi dara çəkəllər məni,
Duyam gərək Yəsəvini, Bahəddini, Əmrəni.
Görmək üçün “Cənnət” adlý çəmənzarý, gülþəni,
Əsir olub yollarýnda heyran-heyran sevmiþəm.

Kimi sevmiþdi Fəzlullah, kimi sevdi Nəsimi?
Vurulmuþdu Molla Cuma, Ýmam Þamil, Nizami,
Kimdi düzən yerə, göyə bu boyda intizamý?
Haqq-ədalət, saf məhəbbət, ədəb-ərkan sevmiþəm.

Boyun əyib mürþidimə, əlin öpdüm þeyximin,
Saz sinəmdə, haqq dilimdə, saflýq eþqimə zəmin.
Gəmim sýnsa dəryalarda, könül qərq olmaz, bilin,
Mövlam saxlar pənahýnda, gör nə divan sevmiþəm.

Tutub þəriət yolunu, anladým təriqəti,
Maarifətdən keçdi könül bulmaða həqiqəti.
Qismət olsa Elbəyiyə ən böyük ziyarəti,
Deyər – mən də bu dünyada bir zərniþan sevmiþəm.

Elbəyi Cəlaloðlu




Sosyal Medyada Paylaşın: