Derkenâr
I
k/anýyor mu hâlâ yürekler
kenetlenip birbirine tel örgülerle
acýdýkça can
sarsýldýkça toprak yedi nokta illet þiddetinde
tutuþuyor mu telaþýn etekleri kaybetme korkusu ile
sýradan mý geliyor artýk acýlar ne
anlýk unutma terapileri diziliyor aðaç kovuklarýndan
manasýz gözlerin
umarsýz bedenlerindeki
kullanýlmamýþ cilalý vicdanlarýna
sence de
kanýyor mu hâlâ yürekler...
II
gördün mü sende cancaðýzým
dün gece martýlar isyandaydý
yedi tepe efsanesi cahillerin elinde
yetmiþ bin yerinden darbe aldý
duydun mu cancaðýzým
tellâllerin boðazýna ihanet kaçtý
nankör bakýþlý zombilerin
arsýzlýklarý sarayburnunu aþtý
vuruldu sýrtýndan vatan
þehitlerin omzunda analarýn cenazesi
kýrýldý duygular, söküldü güven göklerden
isyana döndü öksüz þehâdetleri
tarihin dibine vurdu yeþil þiþe kýrmýzý tesellisiyle
istanbulun korkusu içimde
denizin karayla tangosu
köze basan ayaklar koþuyor
su diye ateþ peþinde
III
üzüldüðüm
en çok da onlar kanattý içimi
kusursuz solmayý baþardýkça eski vazomdaki güller
kesti nefesimi
aklýmýn konakladýðý noktada
kimliðini gizleyen güneþ de/senli yüzler
bir tüy gibi gözümde hayat
üfürsem uçacak
mezarýmý haliçe kazýyor bakýþlarým
kuruyan kanýmda kum zambaklarý açacak
gülce
ahvalime solgun gülüþlerim
kötürüm sesli kediler týrmalarken aklýmý
hata ertesi yarýnlarýn eli kapýmda
gözlerimde prangalý ayaklar
buruk suskularým
dudak kývrýmý derkenâr
kimseye kýrýlmadýðým kadar virâneyim
kimseye vermediðim kadar taviz
heybetimden korkanlar emindi gücümden
þimdilerdeyse
öyle aciz, öylesine tiz
IV
beni bu zamanlar için mi doðurdun annem
bu zamanlar için mi büyüttün umutla
biliyorum duaydý
alnýma kondurduðun öpücük
bilsen bir de
omuzlarýmda taþýyamadýðým kader boyuma bü/yük
-
ben
ben yine de her þeye raðmen
yaðmurda yürümek isteyenlerdenim anne
korkma ýslanmam
kaçmaz yaðmur gözlerime
çünkü bedenime dar gelen ruhuma dualarýn perde...
1 Kasým sonrasý*
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.