………Sen başka

Dinmiyor aþk yarasý, andýkça kanýyor.
Umutsuz kalan gönlü, viran edip yakýyor.
Bir beden var ortada, bedende ki kim?
Garip bir gölgeyim, gölgede ki kim?
Beden dolaþýr kendinde deðil,
Akýl gitmiþ, bakýþlarý ben deðil.
Umut yolculuðunda, canlar diri, diri yansa da!
Umut baþka, Sen baþka,

Zaman tünelinin dönme dolabýnda dönerken,
Seyrettim hayatý, biraz yüksekten.
Bedenimi aradým, fark kalmamýþ deliden.
Dolaþýr orta yerde, bensiz bir beden.
Tarifsiz duygular içindeyim ya!
Hayat baþka, Sen baþka.

Bir damla yaðmurda umut aradým.
Kuruyan göz kapaklarýma, merhem diye sardým.
Kalabalýk bir þehrin sokaklarýnda, bensiz bir beden,
Bütün þehirleri, yaþadýðýn yer sandým.
Sokak lambalarýnýn loþ ýþýklarý altýnda,
Gölgeler arasýnda seni bulamadým.
Þehir baþka, Sen baþka.

Hayallerimi kurdum.
Hayallerde yoruldum.
Rüyalarda ben, benliðime kavuþtum.
Rüyalarda ben, sevdiðimle buluþtum.
Rüyalarda ben, huzurla San’a koþtum.
Hayal baþka, Sen baþka.

Engin denizin derin kucaðýnda,
Serin sularýn ürperten hazzýnda,
Umuda kulaç attým.
Bedenimle ben, denizlerde buluþtuk.
Gölgenin takibinden, enginlerde kurtulduk.
Sen’i andýðým an, iþte bu andý.
Deniz baþka, Sen baþka.

Beni bulmak için, hep rüyada mý kalmalýydým?
Beni bulmak için, derin sularda yalnýz mý kalmalýydým?
Yoksa engin sularýn derinliklerinde mi kaybolmalýydým?
Serin sularýn derinliklerinde kaybolmayý baþaramadým.
Rüyalar bitti ya!, Gerçek alemde ben, beni bulamadým.
Bedenimi izledim günlerce.
Gölge olarak kaldým sessizce.
Gün olup bu alemden giderken,
Gölgem bedene kavuþtu derken,
Dudaklarým ismini, son nefeste söylerken,
Huzurla ölürüm ya!
Adýn baþka, Sen baþka.
Sensizlik daha baþka.


Mehmet Macit 07.10.2009


Sosyal Medyada Paylaşın: