Məni sevməməyə nə hünərin var?!

Məni sevməməyə nə hünərin var?!

Qafqazdan Fərata yürüdüm əvvəl,
Kuti, Hurrit, Þumər məniydim əzəl.
Doðuda Günəþə uzatdýqca əl,
Batýdan əl etdi mənə ulduzlar,
Məni sevməməyə nə hünərin var?!

Mən Nuhdan, Yafəsdən, Arandan gəldim,
Səlcuqdan, Madaydan, Alpandan gəldim,
Tövratdan süzüldüm, Qurandan gəldim.
Babalarýn ruhu oldu mənə yar,
Məni sevməməyə nə hünərin var?!

Üç tüləmə keçdim qýrðýlar kimi,
Verdilər Sanatürk, Bəybars dərsimi,
Qorqudun eþqiylə tərpətdim simi,
Kökümdə Xətai, Nadir þah, Qacar,
Məni sevməməyə nə hünərin var?!

Mən Göyər, mən Kəngər, mən Qarapapaq,
Adým, ünvanýmdýr Peçeneq, Qýpçaq,
Gəl tut Atabəydən, Bilgədən soraq,
Gör kiməm – mən Xəzər, mən sak, mən suvar,
Məni sevməməyə nə hünərin var?!

“Ədalət” sözünü, haqqýn əliylə,
Baðrýna yazacam göylərin hələ,
Saf türk sevgisini qoy, þələ-þələ,
Alsýn Elbəyidən doyunca bəþər,
Məni sevməməyə nə hünərin var?!

Elbəyi Cəlaloðlu




Sosyal Medyada Paylaşın: