Ýki qardaþ arasýna Mamýr hördü, þibyə çəkdi. Nəðdə gümaný gəlmədi, Borca yýðdý, nisyə çəkdi. Bu boyda zalýmmý olar? Amansýzlýðýnda təkdi. Düþmənimdir Araz mənim, Araz niyə xan olsun ki?
Bir qardaþýn gözlərindən Yaðan leysan, axan seldi, Bir qardaþýn ürəyində Qopan tufan, sýnan teldi. Sýzlayanda ana qəlbi, Qansýz-qansýz durub güldü. Düþmənimdir Araz mənim, Araz niyə xan olsun ki?
Gözü gözə həsrət qoyan, Üzü üzə həsrət qoyan Bir qatildi, baþkəsəndi, Nankorluqdu fitnə-fəndi. Nə vecinə mənimdi dar, Mənimdi dərd, azar, bezar. Düþmənimdir Araz mənim, Araz niyə xan olsun ki?
Ara kəssə hər axan çay, Sel yerisə kökə, soya, Bulaqlar da düþər gözdən, Kim “aydýnlýq” deyər suya? Daðlar salar dəli haray, Aðnayýb gələr qayalar. Kəsər çayýn yollarýný, Ləpə ayaðýný yalar. Namərdlər belədir, belə, Cýrnaðý tutsa aslandýr. Elə ki, boynu əldədir, Alçaq, yaltaq bir þeytandýr. Düþmənimdir Araz mənim, Araz niyə xan olsun ki?
Araz o vaxt xan olar ki, Sevgi axar sularýnda. Əridər buz ürəyini Daðlarda lay-lay qarýn da. Dəyiþər əqidəsini Xudafərin körpüsünün. Bəzəyər səxavətiylə O tayýn, bu tayýn hüsnün. Hicran olmaz iki yüz il, Beyinlər iþləsin, görək. Dediyindən dönməyirsə, Arazý qurutmaq gərək! Düþmənimdir Araz mənim, Araz niyə xan olsun ki?
Elbəyi Cəlaloðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
elbeyicelaloglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.